Każdy z nas oddycha, bo inaczej by nas tu nie było. Oddychamy ciągle, bez większych przerw przez całe nasze życie. Płuca pracują intensywnie nie robiąc sobie wakacji. Tylko czy wszyscy i zawsze robimy to dobrze? A może choć robimy to ciągle to "popełniamy błędy w projekcie".
Problemów z oddychaniem może być mnóstwo, ale zgodnie ze swoją pasją ja dziś piszę o tych związanych ze snem dzieci.
Tytuł dzisiejszego wpisu jest celowy, bo choć bobas na zdjęciu faktycznie jest słodki to otwarta buźka w czasie snu może oznaczać kłopoty. Jak poznać czy dziecko źle oddycha w czasie snu?
Generalnie ludzie zazwyczaj oddychają przez nos, bo natura przewidziała ten narząd do oczyszczania, ogrzewania i przygotowywania powietrza do transferu do płuc. Buzia służy do jedzenia i mówienia, oddychanie to funkcja zapasowa, awaryjna, tak trochę jak samochód zastępczy jeśli trafił nam się wypadek. Buzią oddychamy kiedy nos jest zatkany, niedrożny lub nie nadąża z adekwatną wymianą powietrza np. w czasie biegu. Jeśli dziecko oddycha w nocy przez usta świadczy to o jakimś problemie w kwestii oddychania.
Okazuje się, że aż 7% (a pewnie więcej) dzieci ma trudności w oddychaniu w czasie snu. Przyczyny mogą być przeróżne - od przerostu migdałka gardłowego (to ten z tyłu, którego nie widać po otwarciu buzi), poprzez alergie, refluks, ciała obce, aż po różnego typu malformacje i wady wrodzone.
Konsekwencje też będą różne, zależne od przyczyny, czasu trwania, natężenia problemu. Należą do nich:
zaburzenia poznawcze, wolniejsze uczenie się, mniejsza pojemność pamięci operacyjnej, czyli upraszczając gorsze oceny w szkole;
zaburzenia behawioralne (najczęstsze) - nerwowość, skłonność do agresji, impulsywność; hiperaktywność, zaburzenia koncentracji i uwagi (zarówno wzrokowej jak i słuchowej) - czyli dziecko trudne do okiełznania;
nawracające infekcje dróg oddechowych, zaburzenia słuchu i mowy, suchość w ustach;
drzemki dzienne nieadekwatne dla wieku, trudności ze wstawaniem rano;
hipoksemia i hiperkapnia w czasie snu prowadzące długofalowo do zaburzeń neurologicznych W badaniach opierających się na neuroobrazowaniu wykazano, że u dzieci z zaburzeniami oddychania podczas snu dochodzi do zmian w hipokampie i prawym regionie kory czołowej;
fragmentacja snu, wielokrotne wzbudzenia i wybudzenia, a co za tym idzie częstsze parasomnie tj lęki nocne, somnambulizm, mówienie przez sen, bruksizm, koszmary, moczenie nocne. Przykładowo moczenie nocne występuje u nawet 47% dzieci z OBPS, 2/3 pierwotne, 1/3 wtórne, odnotowuje się znaczną poprawę po adenotonsilektomii;
dysregulacja autonomiczna – predyspozycja do wzrostu wagi, nadmierna potliwość w czasie snu;
Dziecko może próbować "radzić sobie" z problemem poprzez przyjmowanie dziwnych pozycji ciała, które mają pomóc zmniejszyć obturację. Np. może to oznaczać spanie w pozycji półsiedzącej, na kilku poduszkach pod plecami, z nadmiernie odgiętą szyją – czasem może to się wiązać z bólami mięśniowymi po przebudzeniu.
Leczenie jest zależne od przyczyny. Konieczna jest konsultacja laryngologiczna, ocena videoendoskopowa nosogardła, czasem zalecana jest ocena ortodontyczna, neurologopedyczna, rzadziej pulmonologiczna, alergologiczna, gastroenterologiczna. Postępowanie może polegać na adenotonsillectomii, terapii myofunkcjonalnej, adekwatnym postępowaniu ortodontycznym lub innym adekwatnym do przyczyny.
Nie zaniedbujmy naszych malców i ich snu. Jeśli będą się wysypiać to nasze noce i dnie (nas dorosłych!) będą o niebo lepsze, bo wyspane dziecko to szczęśliwe dziecko!
Comentários