Koszmary zdarzają się każdemu z nas, czemu jednak jedni skarżą się na nie częściej niż inni. Dlaczego?
W badaniu przeprowadzonym przez Sleep and Anxiety Center of Houston porównywano retrospektywną i prospektywną częstość koszmarów w dwóch grupach - dzieci z rozpoznanym zaburzeniem lękowym uogólnionym i dzieci zdrowych (kontrola). Zarówno dzieci jak i ich rodzice w grupie badanej zgłaszali, że koszmary dziecka są częstym lub bardzo częstym problemem w ich domu (17% dzieci i 7% rodziców). W grupie kontrolnej zgłaszana częstość występowania koszmarów w przeszłości wynosiła zdecydowanie mniej (5% dzieci i 0% rodziców). W tym względzie badanie potwierdziło wcześniejsze obserwacje, iż dzieci z zaburzeniami lękowymi częściej skarżą się na koszmary.
Jednakże wynik drugiej części badania zaskakuje. Otóż, kiedy poproszono wszystkie osoby badane o codzienne zapisywanie koszmarów przez tydzień okazało się, że częstość występowania złych snów w obu grupach była taka sama! Podobnie obiektywne dane aktygraficzne w obu grupach były jednakowe. Badanie wymaga replikacji i wydłużenia czasu obserwacji, jednak wstępne wnioski nasuwają się same - nie częstość koszmarów, lecz ich percepcja i przypisywane znaczenie różniły grupę dzieci z lękiem i kontrolną. Biorąc pod uwagę ten aspekt zagadnienia leczenie złych snów w nocy powinno opierać się na leczeniu lęków w czasie dnia.
Piśmiennictwo:
Katharine C. Reynolds & Candice A. Alfano (2015): Things that Go Bump in the Night: Frequency and Predictors of Nightmares in Anxious and Nonanxious Children, Behavioral Sleep Medicine