W niedawno opublikowanym w czasopiśmie Sleep badaniu wykazano, że z utrwalonych w dzieciństwie trudności ze spaniem nie wyrasta się tak po prostu. Obserwowano grupę ponad 1500 młodych ludzi od urodzenia do dorosłości i na podstawie danych z kolejnych "punktów kontrolnych" ustalono, że stała grupa około 10% z nich ma przewlekłe kłopoty ze snem. Istotną informacją z badania dla mnie jako psychiatry dziecięcego było również to, że ta sama grupa doświadczała trudności z regulacją emocji, uwagi i agresji, a problemy te z czasem, zamiast wyciszać się, utrzymywały się na stałym poziomie lub jak w przypadku agresji, cech lękowych i depresyjnych nasilały się w okresie dojrzewania. Badanie było obserwacyjne, więc nie wdrażano żadnych ukierunkowanych oddziaływań terapeutycznych w żadnej z grup. Pytaniem otwartym pozostaje czy adekwatna pomoc w rozwiązaniu nocnych utrapień poprawiłaby profil regulacji emocjonalnej, funkcjonowanie i dobrostan poszczególnych dzieci. Na podstawie innych badań eksperymentalnych oraz własnego doświadczenia śmiem twierdzić, że tak. Bo jak mówi stare porzekadło - "czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał".
Źródło: Sleep, Vol 42 (3), March 2019